Mi više nemamo kud
Dva vijeka ognjišta napuštamo
Dva vijeka rodni kraj ustupamo
Dva vijeka drugima popuštamo
Dva vijeka proklinjemo i plačemo
Mi više nemamo gdje da odemo.
Mi više nemamo kud
Sve ste nam oteli, prisvojili
Pretke bez milosti ubijali
Kuće nam u zgarišta pretvarili
Dva vijeka proklinjemo i plačemo
Mi više nemamo gdje da odemo.
Mi više nemamo kud
U obraz nam ukućanima udarali
Pred našim očima roblje nam klali
Sve do gola džana nam otimali
Dva vijeka proklinjemo i plačemo
Mi više nemamo gdje da odemo.
Mi više nemamo kud
Sve ste nam uzeli sem ovo života
I prošlost i sadašnjost u crno savili
Naše ubice veličali, slavili
Dva vijeka proklinjemo i plačemo
Mi više nemamo gdje da odemo.
Mi više nemamo kud
Vi bi i naše i svoje da imate
Na tuđoj nesreći gnijezdo da svijate
Na tuđim suzama sreću da gradite
Dva vijeka proklinjemo i plačemo
Mi više nemamo gdje da odemo.
Mi više nemamo kud
Ili ćemo ovo što je ostalo odbraniti
Ili ćemo naš zadnji izgon spriječiti
Ili ćemo s lica zemlje nestati
Dva vijeka proklinjemo i plačemo
Mi više nemamo gdje da odemo.
Esad Rahić
